სიჩუმე ირგვლივ,ქრება სინათლეც,
სიმშვიდეს-ძერწავს ჩემი გონება.
სულ ყველა გრძნობა, რაც კი ვინატრე,
მოგონებებთან ერთად მტოვებდა..

შენ გაზაფხულზე კვლავაც იებით,
მოხვალ მოიტან ისევ ამ გრძნობას,
მაგრამ არ მინდა მე ამ იმედით,
კვლავ ვუყურებდე ლამაზად თოვას.

ვიცი ცოდვებით სული მელევა,
მაინც ფიქრები ურჩი,თამამი,
მახსოვს მიწოდე ცოდვილი ევა,
მე შეგაცდინე როგორც ადამი.