უიმედოდ,
გამომშრალა ღამე...
შენც ტუჩებზე შეგშრობია კოცნა...
იქნებ, მაინც მომიხერხო რამე,
იქნებ, უკვე აღარა ღირს მოცდა...
ისევ ღამე,
მეფერება უხმოდ...
და შენც ტანზე შეგპარვია დაღლა...
ახლა, ისევ მოგონებებს ვუხმობ,
ისევ ისე მენატრები ახლა...
ღამე მოკლავს,
ჩასაფრებულ იმედს...
მაინც ისევ დაგადევნებ ლოცვას...
ვიცი, მაინც დამიბრუნებ იმდენს,
რამდენიც ღირს შენი ნაზი კოცნა...
ისევ ქარი,
დაუბერავს ღამე...
და ტუჩებზე დაგადნება კოცნა...
იქნებ ჩემთვის გაიმეტო რამე,
თუნდაც ერთი უმნიშვნელო ლოცვა....